Vogels (ringen) in Zweden

Weekje Dalama, Zweden, tegen de Noorse grens aan ter hoogte van Hamar samen met mijn vrouw, Els. De sleutel? Die zit gewoon in de deur. Wat een vertrouwen! Afstanden, ruimte en rust in Nederland hebben geen betekenis meer als je hier een poosje bent geweest. De bossen zijn onmetelijk groot, heidevelden op de fjällen onafzienbaar en heel fraai in bloei, hoogveen is alom aanwezig, allemaal ook in niets te vergelijken met ons land. Overrompelend gewoon. Zei iemand niet eens: “Nederland is vol”? Onzin! Nederland is klein!!! Of het moet om vogels gaan. Dan is Nederland ontstellend vol met soorten en aantallen en dat realiseer je je pas, als je de kans neemt om eens verder te kijken dan onze landsgrenzen. Ik zag in deze week 1 Wespendief, 1 Torenvalk, 1 Boomvalk en driemaal 1 Sperwer... Met afstand de meest verbreide soort is de Witte Kwikstaart. Vogels van de bewoonde wereld zijn Huiszwaluw, Bonte Kraai en Ekster. Op twee van de “beklommen” fjällen zaten nog goudplevieren met vliegvlugge jongen, op twee andere vlogen alarmerende regenwulpen rond. Okee, het is half augustus en op andere geschikte plekken waren andere soorten steltlopers inmiddels verdwenen. Langs beken en beekdalen Noordse (gele) Kwikstaart en Paap. Op open water altijd wel brilduikers, op meer besloten plassen wintertalingen. Voor onze begrippen is het heel merkwaardig natuurlijk, om op een groter meer boven op de fjäll Zwarte Zeeëenden aan te treffen. In de bossen voert de Matkop de boventoon, richting boomgrens (op 700-800m) de Fitis, daarboven Graspieper en op de stenige toppen altijd wel een Tapuit, maar steeds in ongelooflijk lage dichtheden. Krenten in de pap: 4 hazelhoenders in snorrende vlucht onderweg naar hun slaapplaats, een Drieteenspecht die een eindje met de auto meevloog, driemaal een Taigagaai en twee Grote Kruisbek mannen die uit de berm opvlogen van een drinkplek. Het is maar een greep uit de waarnemingen van deze week.