Een Torenvalk Falco tinuncullus als aaseter

Op 30 oktober 2005 was ik aan het wandelen in de Eemshaven-Oost toen ik onverwachts op een Torenvalk stuitte die fanatiek aan een grote prooi zat te plukken. De vogel viel niet op in de smalle strook gras die werd gevormd door een lange rij zandbulten en de boomsingel bij de zeedijk. De valk, een vrouwtje, zat boven op de bebloede borstkas van een meeuwachtige(?) vogel. Om haar evenwicht te bewaren fladderde ze geregeld heftig met haar vleugels. Soms viel ze eraf maar na een adempauze kroop ze steeds opnieuw op het kadaver. Ik sloop wat dichterbij en door de telescoop zag ik dat ze enorme moeite had kleine stukjes van de taaie borstspieren af te rukken. De veren bleven geregeld aan haar bek plakken maar toch lukte het haar kleine hapjes van het rode vlees naar binnen te werken. Het was wel een grappig gezicht: een Torenvalk met een witte kop vol plakkerige veren. Soms staken de grijze poten van het kadaver even loodrecht omhoog en de grond eromheen lag bezaaid met geplukte veren. Met regelmaat liet de valk haar prooi even in de steek en sloop dan weg in de boomsingel of tussen de zandhopen. Bang om verrast te worden door de oorspronkelijke eigenaar van de prooi, een Slechtvalk Falco peregrinus of Havik Accipiter gentilis? Beide soorten worden hier dagelijks jagend gezien. De Torenvalk liet zich door mij niet van de wijs brengen; ze ging gewoon door met haar maaltijd terwijl ik haar op 12 meter afstand fotografeerde.