”Heb je nog een beetje geslapen afgelopen vrijdagnacht?” vraag ik Louis Dijkstra als ik hem op maandag 2 mei bel om een afspraak te maken voor een interview. ”Nou, nee” luidt het antwoord, ”... van slapen kwam die nacht niet veel. Al die verhalen en gesprekken, er spookt je van alles door het hoofd”. De vrijdag ervoor heeft hij namelijk afscheid genomen van It Fryske Gea, waar hij meer dan 30 jaar in dienst was. Na wikken en wegen besloot hij gebruik te maken van de voor hem nog geldende VUT-regeling. De woensdag erop, de dag dat de oorlogsdoden worden herdacht, ontmoet ik Dijkstra bij z’’n woning ’t Set, met uitzicht op de Ryptsjerksterpolder bij Gytsjerk. Hij staat al buiten te wachten, een man van de tijd. Het plan is om tijdens een wandeling over het beheerspad door de Binnemiede- en Weeshûspolder het gesprek te voeren.