Het Friese Veld Een sociaalbewogen natuurliefhebber Twirre in gesprek met Jan Jonker

Het is alwéér mooi weer, die vrijdag de 14 e oktober: volop zon, 18 graden. We genieten van een ongekend lange en zachte nazomer dit jaar. Jan Jonker ontmoet ik bij de uitkijk-toren van Staatsbosbeheer, aan de Sweachsterwei, in het beekdal van het Koningsdiep. Een leuke pose voor een foto, met op de achtergrond één van de ooievaarspalen die hij zelf mee heeft geplaatst. De Ooievaars rondom Beetsterzwaag zijn echter eigenwijs en blijven tot dusverre onverstoord ieder jaar weer hun eigen nesten bouwen: op een oude windmolen, gehalveerde beuken of schoorstenen midden in het dorp... Jan kan er wel om lachen. Hij belde me ’s ochtends zelf met het idee om op deze plek het interview te houden, omdat het Ald djip een speciale en centrale plaats in zijn leven heeft. Hij steekt meteen van wal. Over waarom deze plaats Siberië werd genoemd: namelijk omdat hier ’s winters vaak een koude en gure oostenwind stond, die destijds nog onbelemmerd over een nog open Liphústerheide waaide. Over het feit dat hij de weg hier jarenlang voor Rijkswaterstaat strooide tegen gladheid en dat hij hier al jarenlang vleermuizen inventariseert. Watervleermuis en Rosse vleermuis komen er onder andere voor, reden waarom de zieke beuken langs de Sweachsterwei niet geheel werden weggehaald, maar halverwege afgezaagd. Ook de landinrichting die hier plaatsvindt heeft Jan’s interesse. Hij is in dat kader nog een keer mee geweest met een bodemkundige, waarbij ze in van Oordt’s Mersken ook zeeklei vonden, waarschijnlijk de verklaring van het feit dat de IVN hier eens zoutplanten vond.