Column Driemaal mooi

Zwevend, licht en kleurrijk glijdt een koninginnenpage langs mij heen. Rondjes draaiend, zoekt hij een plekje. Onverwacht daalt de vlinder op de nog net boven het lange gras uitkomende bloemen van het jacobskruiskruid. In het warme licht van de zon toont de page zijn kleuren. Het bijna doorzichtige geel met zwarte lijnen, maar vooral het diepe blauw met rood bij de staart zijn van een ongekende schoonheid. Langzaam en met de adem ingehouden laat ik mij door de knieën zakken, waardoor ik mij op dezelfde hoogte bevind als de op de bloem zittende vlinder. Knietje voor knietje schuif ik naar voren. Omdat mijn blik gericht is op de vlinder, zie ik niet, maar voel ik wel, dat ik met mijn rechterknie op een klein scherp steentje terechtkom. Ik maak een plotselinge beweging, roep 'au', raak uit balans en vrees het ergste wat betreft de foto, die ik had willen nemen van de rustig zonnebadende koninginnenpage. Terwijl ik mijn houding herstel en mijn knie naast het steentje plaats, verwacht ik een verlaten bloem te zien. Maar... de vlinder is er nog!