Op de Westerheide wandelend viel me het gedrag op van één van de twee zwarte kraaien die daar in een eik zaten, Eén van hen had iets wits in z’n snavel en liet dat vallen, dook er meteen achteraan en nam het weer mee omhoog. Liet het weer los, maar onderschepte het voorwerp in de val. Weer op de tak terug herhaalde zich dit ‘spelletje’. Zo kwam het althans op me over want hij ging er mee door. Ik vervolgde mijn weg omdat ze wegvlogen, maar ik ben de volgende dag weer gaan kijken. Er lag nog iets wits, dat een witte zakdoekprop bleek te zijn.