De overheid

Afgelopen december heeft staatssecretaris Faber van (onder andere) Natuurbeheer met een reeks algemene maatregelen van bestuur de Floraen Faunawet nader uitgewerkt. De wet bestaat al enige tijd, maar treedt pas in werking als alle details door middel van dergelijke AMvB's zijn ingevuld. Vooral interessant in de zes AMvB's die nu in het Staatsblad gepubliceerd zijn is het zogeheten Aanwijzingsbesluit. Daarin wordt aangegeven welke inheemse dier- en plantensoorten beschermd zijn, maar ook welke uitheemse soorten niet meer ingevoerd, gehouden en uitgezet mogen worden. Deze laatste soorten worden verboden uit angst dat zij zich in Nederland vestigen. Eenmaal ingeburgerd zouden zij, zo luidt de verwachting, zeer schadelijk kunnen zijn voor Nederlandse ecosystemen. Door handel en bezit ervan te verbieden wil men voorkomen dat zij per ongeluk of expres uitgezet worden en zo voet aan de grond krijgen. Voorlopig is er maar één diersoort aangewezen: de muntjak of het blafhert, Muntiacus reevesi. Experts van de CITES-Commissie (Commissie bedreigde uitheemse dier- en plantensoorten, derhalve met veel expertise op het gebied van exoten en de effecten van hun inburgering) hadden de staatssecretaris al in februari aangeraden alles te doen om te voorkomen dat deze hertensoort zich in Nederland uitbreidt. De afgelopen jaren zijn muntjaks waargenomen op de Veluwe, in de Achterhoek en in de duinen van Voome. De soort heeft een verborgen leefwijze en aantallen zijn derhalve moeilijk te schatten, hun aanwezigheid blijkt vooral wanneer er exemplaren slachtoffer worden van het verkeer. De CITES-Commissie gaat er vanuit dat de huidige populatie voorlopig nog bestaat uit geïsoleerde verspreidingshaarden rondom plekken waar de soort al dan niet opzettelijk is losgelaten. Door het kleine formaat van het dier is het namelijk aantrekkelijk voor particuliere hertenparkjes. Het is niet moeilijk om muntjaks te verwerven, in Engeland komen zowel in het wild als in gevangenschap grote populaties voor.