Kortaf

Het jaar 2000 begon, wat betreft de vleermuizen, al vroeg. Op 7 januari werd een rosse vleermuis gebracht die onder een boom in De Hout in Alkmaar lag. Ze was erg mager en liet zich de meelwormen dan ook goed smaken. Meestal leggen we onder net binnen gekomen vleermuizen een warmtematje zodat ze al hun energie voor hun herstel kunnen gebruiken. Deze rosse vleermuis vond de warmte ook erg lekker; ze lag altijd lekker languit op het matje. Ook als dit matje in beslag werd genomen door een bak waar een andere vleermuis in zat, dan vond ze altijd wel een randje waar ze van de warmte kon genieten. En ze werd dikker en dikker en als het aan haar lag kon ze wel twee porties meelwormen op. "Ze moet maar eens afvallen", zo dacht ik zelfs. Toen ik haar oppakte bij een volgende inspectie viel ik bijna achterover van verbazing. Opeens wist ik waarom ze zo dik was: ze was zwanger geweest van wel twee jongen! Er staken hele kleine voetjes boven haar schouder uit. Wat een verrassing. Één jong was de tweede dag overleden, maar het andere werd goed verzorgd. Bijna de hele tijd hing hij aan zijn moeder, maar heel af en toe hing hij los en kon ik hem mooi zien. Gelukkig ging verder alles naar wens. Rosse vleermuizen, zo las ik in de literatuur over vleermuizen, krijgen wel vaker tweelingen en kunnen ook makkelijk in gevangenschap bevallen. Maar dat het zo voor mijn neus was gebeurd!