Hoewel dit rapport al een paar jaar geleden is uitgebracht, zijn de inhoud en het onderwerp waar de schrijvers grip op proberen te krijgen nog altijd van belang. De-domesticatie is een begrip dat veel gebruikt wordt in het huidige beheer van natuurgebieden met grote grazers. Men doelt dan grofweg op het traject waarin de landbouwhuisdieren (meestal runderen en paarden) die in een natuurgebied zijn losgelaten, na verloop van tijd zouden moeten veranderen in wilde of verwilderde dieren. In de praktijk blijkt dat beheerders, publiek en politiek zeer uiteenlopende ideeën over het nut en de noodzaak van de-domesticatie hebben. Dat heeft geleid tot heftige discussies, die zich vooral toespitsen op het welzijn van de dieren in kwestie. De auteurs van het rapport pakken het grondig aan: om te beginnen proberen zij het begrip de-domesticatie wat nauwkeuriger te omschrijven. Daarbij zijn ook het startpunt (wanneer is sprake van een gedomesticeerd dier) en het eindpunt van het traject (waarover verschillende opvattingen bestaan) van belang. Zij zoeken in eerste instantie naar duidelijkheid over de gevolgen van het domesticeren (het proces dat men tenslotte wil terugdraaien). Vervolgens wordt met behulp van methodieken en gegevens uit de ethologie (diergedragswetenschap) en die uit de ethiek geprobeerd een manier te vinden om zowel de-domesticatie als het welzijn van de gemoeide dieren meetbaar te maken. In het derde en laatste deel worden de twee vakgebieden geïntegreerd tot een geheel.