Uit de oude doos

Eind negentiende eeuw werd Norbert Casteret in het Franse dorp Saint-Martory geboren. Toen hij negentig jaar later – in 1987 – stierf, werd hij beschouwd als een van de bekendste Franse speleologen, zoniet de bekendste. Vanaf zijn tiende trok de jonge Casteret op exploratie in de grotten in zijn nabije omgeving. Met gebrekkige hulpmiddelen – dikwijls niet meer dan een kaars en een touw – daalde hij diep in de ondergrond van de Pyreneeën af. Het duurde niet lang of hij raakte gefascineerd door de merkwaardigste bewoners van de grotten: vleermuizen. Hij maakte nauwkeurige aantekeningen over de soorten en aantallen die hij in allerlei grotten vond, en vanaf 1936 waagde hij zich aan een geheel nieuwe vorm van vleermuizenonderzoek: het ringen. Hij is de eerste Fransman die zich door het ringen van vleermuizen een beeld trachtte te vormen van hun verplaatsingsgedrag. Van de tientallen boeken die Casteret schreef over zijn exploraties, zijn er twee haast volledig gewijd aan vleermuizen, waaronder Une vie de chauve-souris. In een ander boek, 30 jaar onder de aarde, de vertaling uit 1954 van Trente ans sous terre, wijdt hij één hoofdstuk aan vleermuizen en het ringonderzoek. De inleidende zinnen van dit hoofdstuk verraden iets van de levensfilosofie van deze speleoloog: