In het vliegtuig zag ik laatst een film. Die ging over een verlopen wetenschapper in een hutje diep in een oerwoud. Hij zocht naar een cure voor kanker en andere vreselijke ziekten. De dubbele nul die ze de rol lieten spelen, deed dat overtuigend. Geen bloem, insect, indiaan of ander oerwoudrelict was veilig. Strekking van de film was clear: we weten nog weinig van natuurlijke medicijnen, terwijl het oerwoud in rap tempo verdwijnt, nog vóór we alles gemalen, in potjes gestopt, geëxtraheerd, gekookt en weet ik wat al hebben.